Dzień dobry,
jeśli otwieram podobny wątek to przepraszam, ale przeglądając forum nie natknęłam się na nic podobnego, może zbliżone tematy.
Mąż+ja+ syn niepełnoletni, związek od 18 lat, raczej szczęśliwy bez większych problemów, zawsze mąż popijał alkohol, piwa, codziennie, czasem coś mocniejszego.
1 przełomowy rok to 2013, mąż ćpał, bardzo duże ilości narkotyków różnych, wyszedł z tego na szczęście. Nastała cisza, powróciła normalność, aż do 2022.
Rok 2022 był ciężki, zmarł mój tata, mama z tego powodu leczyła się psychiatrycznie i dużo uwagi jej poświęciłam, być może zaniedbując nawet trochę męża. Mnie osobiście zmieniły te wydarzenia, stałam się bardziej pewna siebie, spełniłam życzenia taty i np. zmieniłam styl ubierania się, otworzyłam się na kontakty z ludźmi.
Mąż zaczął wtedy podejrzewać mnie o zdradę, choć nigdy tego nie zrobiłam. Zaczął więcej pić, po mocnym alkoholu potrafił być agresywny, wyzywać mnie, oskarżać, mówił że zabije moich kolegów z pracy itd. Poszliśmy wtedy do psychiatry, swtierdził cięzki epizod depresyjny. Został mu przepisany dutilox i mirtor na spanie. Niespełna miesiąc temu miał taki wyskok alkoholowy + leki ze byl bardzo agresywny, skopal mnie, sciagnelam wedy rodzine aby mi pomogli, wyrzucil z domu swojego tate, a ja z synem i swoja mama uciekłam do niej bo sytuacja byla niebezpieczna. Mąż kontynuował leczenie, po 3 tyg nawet ładnie sie ustabilizował i postanowiłam wrocic i dalej mu pomagac. Moj spokoj trwał może 4 dni, kolejna wizyta u psychiatry i zmiana leków na Brintellix bo poprzednie zbyt duze skutki uboczne wywolywaly u meza.
Odkad zazywa nowy lek ma gigantyczne hustawki nastrojów rano po zazyciu euforia, duzo energii, popoludniu wlacza się agresja i drazliwość nawet w stosunku do mnie, chce wyzabijac znow moich znajomych kolegow, mowi ze ma sprawy niedokonczone, ze mi nie ufa itd, a wieczorem wraca gigantyczny dół wraz z myslami samobojczymi. Nie moge poswiecac 100% czasu mezowi bo chodze do pracy, bo jest syn ktorym rowniez musze sie zając i który tez sam nie wie co się dzieje z tata. Boje się kazdego dnia bo nie wiem co przyniesie, spie po 4h dziennie i nie wiem jak pomoc mezowi.
Potrafi manipulowac mną, wmawia mi ze nie pije, choć i tak przylapalam go na piciu piwa, oskarza o niestworzone rzeczy, wyzywa, mowi ze jestem toksyczna, raz chce zebym sie wyprowadzila, a innym razem nie bo nie da rady. Jest chorobliwie zazdrosny.
Nie wiem co mam robic, staram sie spokojnie z nim rozmawiac, pocieszać, ale sama juz nie mam sil.
Boje sie o siebie, dziecko i ludzi którzy są bezpodstawnie oczerniani i zaskarzani przez meza.
Proszę doradzcie jakie kolejne kroki mozna podjąc aby pomoc mezowi.
Dziękuje!

Witam Aga. Chciałbym coś napisać pozytywnego ale nic nie wskazuje aby sytuacja się unormowała. Twój mąż DDA z być może zaburzeniem borderline, albo ze względu na długi okres remisji - Chad. Ja się pytam jak żyć z taką osobą ? Teraz masz siły aby mu pomagać ,ale co za jakiś czas z Twoim zdrowiem i psychiką? Temat jest grząski i zawsze doradzam psychologa, czy psychiatrę i zastanowienie się kim jesteśmy - męczennikiem,współuzależnionym(syndrom sztokholmski) i dokąd zmierzamy?

A... jeszcze jedno - mówisz o pomocy mężowi, a co z zadbaniem o dobro dziecka i Twoje? Jakie powinny być priorytety?

Wydaje mi sie,ze trzeba by,aby maz mial wiecej znajomych w otoczeniu i zeby czesto sie z nimi spotykal i rozmawial.Musi czuc sie potrzebyn,jesli poczuje sie przydatny. zacznie bardziej pozytywnie odbierac swiat

Prana, dziękuje za odpowiedź. Sytuacja jest tak dynamiczna, że sama już się w tym gubię. W dniu kiedy pisałam ten post, czyli niespełna 2 dni temu, wieczorem znów nastąpił atak agresji męża, bił i przewracał krzesła, pluł po domu, krzyczał że ma niedokończone sprawy i że "rozp..." łeb młotkiem, naszemu koledze wspólnemu bo podobno go prześladował kiedyś, i innemu z mojej pracy. Narobił mi dziadostwa w pracy bo wysłał do żony jednego z moich kolegów wiadomość o jakiś pseudo romansach. Nie dość, że niszczy życie nasze to jeszcze cudze :( jestem bez sił. Tego dnia poprosilam o interwencję nasza wspólną koleżankę, była krótka piłka, kazała mi i dziecku się spakować i wyszłyśmy z domu. Oczywiście nie obyło się bez przeszkód, od razu powiedziała że mój mąż jest wstawiony więc połączenie brinatllexu+ alkoholu daje opłakane skutki. Wczoraj udało mi się spotkać z jego psychiatrą , powiedziałam doktorowi że ja nie wiem co ja mam jeszcze robić, syn się boi taty swojego, są groźby, agresja a później doły. Jestem punktem zapalnym i jak ja mam pomagac jak moj maz jak mnie widzi to dostaje bialej goraczki i obwinia mnie o cale zlo ktore mu sie przytrafilo. Lekarz powiedział, ze dla bezpieczenstwa zebym sama nie przebywala w jego towarzystwie, konieczny jest konakt meza z nim byc moze zmieni mu tabletki i lekarz zaproponował wspolne spotkanie, konforntacje za 2 tygodnie. Powiedziałam mu rowniez ze maz ma problem najwiekszy z alkoholem i jest typowy efekt wyparcia, mnie powiedzial ze nie pije, kolezance naszej rowniez , a mamie swojej ze wypił. Wczoraj popoludniu byłam po swoje rzeczy, kolezanka zrobiła zdjecia butelek z piwem i zdała mu pytanie co to jest, skoro mowi ze nie pije to po co ten alkohol. Stawiala mu niewygodne pytania, ale zawsze wypieral sie z tego.
Ja mam dość, z osoby pewnej siebie, przebojowej radzacej sobie ze wszystkim stałam się szara, pozbawiona uśmiechu i radości, jedno wielkie cierpienie. Jestem winna wszystkiemu ze kiedys cpal bo ja cpałam, pije bo mu zycie w dupe dalo, wszyscy go sledza, ja mam romanse, ja sie ubieram w sukienki i zniszczylam mu zycie, nie mam nic, to on tu jest Panem i ma pieniadze ja sie ponieiwerac bede itd Nie bede tlumaczyc ze to bzdury i poradze sobie, ale po prostu jestem tym zmeczona. Kazdy telefon od niego jest dla mnie sytuacja stresujaca i powiem jedno chciałabym znaleźć sobie na tyle siły aby być twardą i nie ulec znow mezowi i tej presji..
Dziękuje za pomoc Prana!

Witam Aga. Mam nadzieje że przyczyniłem się dla dobra Twojego i dziecka, bo takie sytuacje zawsze tworzą zagrożenie. Natomiast moje spostrzeżenia są niestety tylko subiektywną analizą tego co pisałaś. Piszę niestety, bo to jednak tylko opinia jednej strony konfliktu - jednakże zakładam zawsze że rozmówca pisze rzetelnie i nie wprowadza w błąd. Trzymam za Was kciuki i pozdrawiam.