ForumPsychiatryczne .pl

Co powinnam zrobić w tej sytuacji? Jak radzić sobie z tym, że nie mam znajomych w rodzinnym mieście, partnera? Otóż, zrobiłam magistra z biologii miesiąc temu. Jestem w trakcie szukania pracy, ewentualnie stażu. Jak studiowałam w Łodzi to miałam do kogo się odezwać, na dodatkowym przedmiocie poznałam koleżankę, z ķtórą wychodziłam do parku, kawiarni, a zimą byłyśmy w Krakowie, w akademiku wychodziłam do koleżanki z 1 piętra. Ale jak wróciłam do rodziców to mam kontakt internetowy z tą koleżanką i kolegami z akademika, nie mam się do kogo odezwać, nie mam znajomych tutaj(byłam gnębiona w gimnazjum), mam poczucie samotności. Ale poświęcam czas na słuchanie muzyki, bieganie, street workout, czytanie książek, jazdę rowerem. Niekiedy mam wrażenie, że coś mnie omija. Ani razu nie byłam na sylwestrze, domówce. Myślę sobie czy to powód do wstydu. Niekiedy myślę sobie dlaczego nie mam partnera. Co robić, aby go mieć? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Nie chodzi mi, aby szukać na siłę, ale oczekuje aby był w podobnym wieku do mnie(mam 24 lata). Na studiach dominowały dziewczyny, dziewczyny z akademika raczej też mają same dziewczyny w towarzystwie czy na swoich kierunkach przeważnie dziewczyny. Raczej młodsze roczniki chłopaków były w akademiku. Interesuje mnie ktoś w moim wieku czy starszy do 8 lat. Nie interesuje się starszymi o 10-15 lat, młodszymi(nawet rok czy o parę lat). Oczekuję, aby to był człowiek wrażliwy, godzien zaufania, stronił od używek, bójek, podejrzanego towarzystwa, nie spieszył się do współżycia. Sama unikam używek, dużo ludzi mnie chwali, że jestem wrażliwa, wyrozumiała, konkretna, że wyznaczam cel i do niego dążę, że można mi zaufać i nikomu nie rozpowiem. Tylko czy dzisiaj takiego kogoś ze świecą szukać? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Raczej przez internet? Zainteresowania moje oprócz biegania, jazdy rowerem, czytania książek, słuchania muzyki, oglądania filmów, street workout to podróże(w zeszłym roku byłam w Chorwacji z fakultetem do Bośni i Hercegowiny, także 2 kraje odwiedziłam, w Polsce też sporo miejsca widziałam). Wygląd co prawda przemija, ale jedyne, czego nie chce to(bez obrazy) łysiny(u młodego chłopaka), nadwagi, reszta rzeczy w wyglądzie typu kolor włosów, kolor oczu, wzrost obojętna dla mnie. Chłopięcą urodę preferuje. Czy to, że nie mam znajomych w rodzinnych stronach, a bardziej miałam w mieście w którym studiowałam to może mieć wpływ na to czy kogoś poznam?

izba przyjec koszmar z pacjenta wariata robiom dzis poszłam po wypisanie recept na izbe przyjec najpierw jak zadzwoniłam pani pielegniaeka powiedziała ze na izbie nie wypisujom recept powiedziała ze nie musi ze mnom rozmawiac i odłozyła słochawke j jak osobiscie poszłam na izbe przyjec po recepty dr raczkowska chciała mnie wsadzic na oddział bo nagrywałam wszystko smartfonem co oni wyprawiajom na izbie szkoda ze jak byłam naprawde chora to burna powiedziała ze symuluje i odesłała mnie do domu teraz jak jestem zdrowa i super funkcjonuje raczkowska chciała mnie zamknac( szkoda gadac poprostu szkoda gadac

Je też chętnie poznałbym kogoś z kim można pogadać ale wiem że mnie tu wyszydzą zaraz zazdrośnicy czy chorzy na nienawiść. Z reguły schizofrenicy nie widzieli nigdy z bliska kobity sam na sam, chociaż to duże spektrum i nie każdy ma tak samo wredne zaburzenia. Do tego np zażywanie zolafrenu-olki nie wpływa dobrze na masę ciała :D, co się mierzy na atrakcyjność, sam przez 20 lat z 70 do 100kg i tak się dobrze trzymałem, teraz nikt grubasa nie chce :D. Na osiedlu ze mnie szydzą żem gruby i nigdy baby nie miałem, taka rzeczywistość schizofreniczna, ale tak ludzie mają wystarczy być po drugiej stronie lustra by dostrzec że zwykły przykładny katolik ci nóż wbije w plecy...niestety tak to jest w prawdziwym życiu.