Reklama:
Reklama:
Reklama:

Popularne na forum

Opisz historię jak się poznaliście .
4 komentarz
ostatni 5 miesięcy temu  
Ja choruję od 15 r.ż.Obecnie mam 44.Oczywiście biorę leki,przerobiłam już chyba całą tablicę Mendelejewa.Po wdrożeniu nowego leku dobrych kilka lat jest spokój,później jak organizm się przyzwyczai znowu wszystko od początku.Mam już tego wszystkiego dość...
9 komentarz
ostatni 4 miesiące temu  
Może pomoże Ci informacj, że czasem kobieta mimo, że nie jest zainteresowana czymś więcej to pragnie Twojej uwagi i tego abyś Ty ją pragnął. Lubimy jak za nami się "lata" :-P spróbuj na jakoś czas zrobić sobie detox i pokaż jej obojetność. Ciekawe jak areaguje na brak atencji skoro wcześniej jej szukała u Ciebie
2 komentarz
ostatni 3 miesiące temu  
Ja szukam osoby, może być chora, bo sam jestem chory na schizofrenię, biorę leki, jestem w dość dobrym stanie, szukam osoby by wzajemnie się wspierać, poznawać, dzielić tym co znane i lubiane, swoimi pasjami, zainteresowaniami, bądź problemami. Jestem mężczyzną, 44 lata, z głową na karku, nie pracuję, jestem na rencie, mieszkam z rodzicami, kawaler, bezdzietny. Mój mail: [email protected] Zapraszam i pozdrawiam.
65 komentarz
ostatni 3 miesiące temu  
Klozapol działa nasennie u mnie i poprawia nastrój. Mam diagnozę schizofrenii paranoidalnej.
2 komentarz
ostatni 5 miesięcy temu  
Mam problem z siostrą. Może ktos mi pomoże bo już wysiadam psychicznie. Otóż. Ma ona problem z piciem napojów, wody, herbaty itp. Wypije 3 kubki na dzień i krzyczy, ze nie może więcej bo sie zesika. Chodzić tez nie chce więc wymyśla i robi sceny na dworze i krzyczy przy ludziach i zaciska nogi i ciągle krzyczy ze sie zaraz zasika. W marcu jak zaczęliśmy wychodzić do lasu itp. Autentycznie sikała w majtki na dworze 3 razy pod rząd. I nic sobie z tego nie robiła. Poszłam z nią do lekarza i okazało sie, ze wszystko jest dobrze. To psychiczne. Niestety musi wychodzić. To dla jej dobra i zeby lepiej spała musi sie trochę zmęczyć. Bo inaczej chodzi w nocy ciągle do toalety. Potrafi w dzień skorzystać z toalety ponad 10 razy. Na spacerze po lesie pijąc tyle co zawsze. Ostatnio sikała 6 razy. Przy czym miesiac wcześniej tylko 2. Znów krzyczy i wmawia sobie chorobę. Ma kiepskie wyniki krwi. Jeszcze nie jest najgorzej. Ale kreatynina wzrosła do 99. A egfr zmalało do 62. W marcu miała lepsze wyniki. Nie wiem czy to odwodnienie. Czy dlatego, ze chodziła 25km. Jest tez ostatnio strasznie agresywna. Powiedziałam jej wprost oczywiście ze jak nie zacznie pić przynajmniej 1.5 litra. To wezmę skierowanie do szpitala. Tak sie nie da żyć z nią. Jestem zmęczona ciągłym pilnowaniem.
1 komentarz
ostatni 4 miesiące temu  
[CYTAT] żona8 15-03-2025, 11:49:52 Witam, mam taką sytuację. Chciałabym pomóc mojemu mężowi w naszym codziennym funkcjonowaniu, ale nie wiem jak. Czy to jest jakieś zaburzenie, które wymaga pomocy psychiatrycznej czy nie. Otóż mąż krótko mówiąc ma problem przy wspólnym wychodzeniu na zewnątrz. Sytuacja pogarsza się z roku na rok. Na początku wychodzenie wspólnie na zewnątrz czy do sklepu czy gdziekolwiek wiązało się z dużym stresem z jego strony (potem też i z mojej), o tyle obecnie mąż niechętnie wychodzi ze mną gdziekolwiek, nawet na spacer. Jeśli się to zdarza, a bardzo rzadko tak się dzieje, to wychodzi cały spięty, denerwuje się, bardzo często przeklina, czepia o dosłownie wszystko. NIe lubi otoczenia innych osób, żle się czuje w tłumie, unika tłumu, unika ludzi. Ale funkcjonuje w miarę normalnie jeśli chodzi o wizyty w sklepie czy w przychodni, w pracy. Mąż obawia się spotykania na zewnątrz innych osób, które patrzą na mnie bądź ja mogę popatrzeć na nie. Nie jest to jednak zazdrość, jak można pomyśleć z początku. Mąż nie potrafi sobie z tym poradzić a ja nie wiem jak mu pomóc. Czy to nerwica czy jakieś inne zaburzenie?[/CYTAT] Nie wygląda to po opisie na problemy w stylu nerwica. Po prostu każdy w momencie trudności z chodzeniem mógłby mieć gorszy nastrój. Są oczywiście tabletki łagodzące taki nastrój, ale nie szukałbym jakiś tutaj zaburzeń. Po prostu to całkiem normalne zachowanie w tej sytuacji w której psychiatra może jedynie pomoc poradzić sobie z tym humorem wynikającym z problemów.
2 komentarz
ostatni 8 miesięcy temu  
Witam Ewka. Ciebie również miło usłyszeć. U mnie wydaje się być wszystko OK - rozwijam się i kształcę w interesujących mnie kierunkach. Fajnie że jesteś, pozdrawiam.
25 komentarz
ostatni 6 miesięcy temu  
Reklama: