Nie ma za co, ale zasługujesz na szczęście, znajdzie w swoim czasie. Wiek nie ma tu nic do rzeczy.

Dlatego pewna osoba ,która juz długo po tym świecie chodzi ,kiedyś mi powiedziała jak mieliśmy ciężką sytuacje finansową z mężem i chciał wyjechać,że ten związek prędzej czy później padnie będąc osobno ja z dzieckiem tu a on tam i zrezygnowaliśmy z tego pomysłu. Chyba coś w tym prawdy jest -nie zawsze ale zdecydowana większość się rozstaje. Cóż mleko się wylalo. Ty się bałaś on sobie kogoś znalazł. Skoro definitywnie nie chce z Tobą być nie kalaj się przed nim. Będzie ci ciężko a nawet cholernie ciężko bo go kochasz,bo to ojciec twojego dziecka a lat spędzonych razem nie da się ot tak wykasować z pamięci. Ale daj sobie czas bo to najlepszy z lekarzy. Wszystkie rozstania jak i żałoby trzeba przejść etap po etapie a potem przyjdzie czas na nowe. Jeśli nie będziesz sobie z tym radzić proponuję wizytę u psychologa otrzymasz wsparcie które jest Ci tak potrzebne w tej chwili. Życzę Ci dużo siły w tym trudnym dla Ciebie okresie. Pozdrawiam

Dziękuję zolza. Żałobę już przechodziłam po nagłej śmierci mamy, więc znam ten ból i do dziś to boli choć minęło wiele lat. Jeśli rozstanie tak samo mnie będzie trzymać, na pewno potrzebuję pomocy psychologa i mocnych leków.

Pierwsza wizyta u psychologa - pierwsze spotkanie z psychologiem jest wzajemnym poznaniem bo to na początek i bardzo ważne, chce ci poznać kim jesteś, będzie pytać "odpowiedz o sobie" i chce zrozumieć przyczyny pojawienia się w gabinecie - "Co takiego stało się, że postanowiłaś tutaj przyjść" Później pomoże, jeśli długo chodzisz na wizytę u psycholog. Potrzebujesz porady i wsparcia jeśli sama nie dasz już radę to proszę się udać do psycholog. Trzymam mocno kciuki abyś wyszła na prostą i silną.

Już zaczynam szukać lekarza, bo wiem, że na pewno nie dam sobie rady sama. Czytałam na tym forum post, że podobno na każdego mężczyznę przypada określona ilość łez. To u mnie chyba jest ich bardzo dużo, bo nie potrafię powstrzymać płaczu, obojętnie czy jestem w pracy, w sklepie, w domu, czy jak idę po prostu ulicą. Nawet rozmowy sprawiają mi trudność, bo głos się łamie. Przestałam ukrywać się przed dzieckiem, które jest zdezorientowane, jak zaczynam nagle płakać, ale nic nie poradzę. To silniejsze ode mnie.

Szukaj szukaj dobrego lekarza z dobrą opinią w internecie. Nie czytaj na tym forum którzy cierpią, też przeżywają jak ty. Myślę że tam są same smutki ale jak chcesz, jeśli chcesz doświadczyć podobna sytuacja. Też oni muszą zacząć myśleć pozytywnie, zawsze trzeba działać coś dobrego.

Wiem, że muszę myśleć pozytywnie, ale póki co wszystkie moje myśli krążą wokół mojego eks i są dołujące. Rano wstaję i postanawiam, że dziś już nie będę płakać, że już wystarczy a i tak dzień kończy się wyciem. Na razie z różnych powodów nie mogę iść do psychologa, ale zdaję sobie sprawę, że bez specjalisty nie poradzę sobie. Jest mi tak ciężko i smutno.

Cieszę się że starasz się wstawać i nie płakać - duży plus. Bez lekarza nie poradzisz sobie, u psychiatry tylko może leczyć skutecznie na depresję. Psycholog przynosi ulgę bądź poprawę humoru jedynie na krótką chwilę. Daje ci wsparcie i rady - warto skorzystać. Psycholog ma dużą wiedzą o problemach. Nie mów tak że ci tak ciężko i smutno. Widzisz jak się staram tobie pomóc, więc nie jesteś sama. Pamiętaj o tym. Pomyśl coś o dziecko.

To jest tak,że każdy inaczej przeżywa utratę i na swój sposób. Czy lekarz pomorze? Nie wiem. Spróbować można porozmawiać z nim.

Lekarz pomoże, czemu nie? da się wyleczyć. Ja wszystko przez to przechodziłem i udało mi się walczyć z chorobą na depresję w długim czasie. Hormony tarczycy niszczy psychikę człowieka. Lekarze mogą uratować, nie ma innego wyjścia.