A u mnie była taka sama patologia, dopiero gdy podrosłem to z siostrami zaczęliśmy batalię, teraz zostałem sami i dobijam niedobitków ale nie było łatwo. Wiesz jak to jest, narobią dzieci ale cierpliwości im brakuje od samego początku i się kłócą tylko albo na nas dzierają a mieszkania nam nie dadzą żeby można się było wynieść, więc i potem nie mamy się gdzie podziać i trzeba z nimi siedzieć i jeszcze im tłumaczyć że w tym kraju nie ma przyszłości jak się g... ma z domu, a nikt się w kredyty wpędzać nie ma ochoty bo strach że wylecisz z roboty i cała ciężka praca pójdzie na marne. Szkoda gadać ale jakoś do śmierci dożyjemy i może coś wywojujemy dla siebie albo wyprosimy

no dokladnie, niby czlowiek rodzicow nie wybiera i nie powienien sie za nich wstydzic ale ja chyba powinnam.. wspolczuje wszystkim ludzia ktorzy maja podobnie bo wiem co to znaczy.. raz lepiej raz gorzej.. ale dobrze nigdy nie bedzie.. ja tylko licze na to ze sie wyrwe gdzies z tad daleko, chcialabym miec calkiem inne zycie, jakos to bedzie... ;p