W chwili obecnej wyróżniamy tiki: proste, złożone, nieokreślone, przemijające i przewlekłe. Dzielimy je także na motoryczne (ruchowe) oraz wokalne (głosowe).

Powstawanie tików nerwowych jest wynikiem wielu czynników, które są odpowiedzialne za prawidłową pracę mózgu. Wyróżniamy tutaj: zaburzenia w przewodnictwie nerwowym, zbyt niski poziom serotoniny oraz noradrenaliny we krwi, nadaktywność ze strony układu dopaminergicznego, różnego rodzaju urazy, niedobór magnezu oraz witaminy B6 a także aktywację receptora glutaminy NMDA.

Co wyzwala i nasila tiki nerwowe?

Tiki nerwowe nasilane i wyzwalane są przez różnego rodzaju czynniki. Wykazano, iż duży wpływ ma na to dieta. Należy unikać dużych ilości kofeiny, tytoniu, alkoholu, czekolady, gazowanych napojów oraz przetworów mlecznych i mleka.

Kluczową rolę odgrywa także sen, wypoczynek, aktywność fizyczna oraz relacje z innymi osobami (w domu, szkole, pracy). Znaczącą rolę odgrywają także emocje. Badania naukowe pokazują, iż dotyczy to nie tylko emocji pozytywnych (radość, zauroczenie, spokój, opanowanie itp.) ale także negatywnych (lęk, napięcie, stres, hałas, rozdrażnienie, nerwowa atmosfera, zmęczenie itp.).

Zbyt długa praca przy komputerze, gry komputerowe oraz wszelkiego rodzaju infekcje wirusowe i bakteryjne mogą być również przyczyną wyzwolenia bądź nasilenia tików nerwowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na środki chemicznie stosowane do higieny osobistej i do zachowania czystości w domu.

Ataki tików nerwowych - co robić? Czy można je zahamować? Czy wiadomo kiedy nastąpią?

Tiki nerwowe mogą się pojawić w każdej sytuacji Naszego życia. Nie mamy na to wpływu. Osoby chore próbują powstrzymać tik, który za chwile wykonają, zwłaszcza w takich miejscach jak szkoła, prac, na ulicy czy podczas spotkania ze znajomymi. Niestety takie postępowanie prowadzi najczęściej do pojawienia się owego tiku z większym i częstszym nasileniem.

To czyni je niebezpiecznymi dla chorego. Przed atakiem tiku nerwowego, w miejscu jego pojawienia się pacjenci bardzo często odczuwają napięcie, dyskomfort, uczucie gryzienia, swędzenia. Sami natomiast są rozdrażnieni, niespokojni i odczuwają lęk. Po wykonaniu tiku nerwowego stan ten ulega zmianie- przynosi to choremu ulgę, spokój oraz chwilowe opanowanie.

W przypadku dokładnej diagnozy choroby tikowej wymagana jest wizyta i szczegółowy wywiad lekarski, nie tylko z chorym ale z całą jego najbliższą rodziną. Lekarzem do, którego należy się udać jest neurolog. W przypadku bardzo łagodnych i łagodnych tików, które nie zakłócają normalnego funkcjonowanie być może nie będzie konieczne leczenie specjalistyczne.

W przypadku tików o dużym i bardzo dużym nasileniu oraz częstości, lekarz po obserwacji chorego, zebraniu wywiadu zleci prawdopodobnie dodatkowe badania laboratoryjne. Następnie podjęte zostaną kolejne działania mające na celu pomoc choremu i jego rodzinie.

Leczenie choroby tikowej opiera się na stosowaniu następujących terapii oraz leków:

• Neuroleptyki (pod okiem i stałą kontrolą lekarską).
• Toksyna botulinowa.
• Leki, których rolą jest wypłukiwanie dopaminy (neuroprzekaźnika) z zakończeń presynaptycznych.
• Leki blokujące kanał wapniowy.
• Terapia psychologiczna, nauka kontroli emocji (pozytywnych oraz negatywnych).
• Leki przeciwdepresyjne oraz wiele innych środków farmakologicznych dostosowanych do stanu pacjenta.
• Pamiętajmy, iż nigdy nie należy oceniać ludzi po zachowaniu i wykonywanych przez nich gestach.