Dawniej najczęściej używanym środkiem uzależniającym była heroina. Obecnie kokaina i jej pochodne.
Reklama:
Opiaty - Narkomania opiatowa.
Narkosis - odrętwienie, oszołomienie.
Zależność typu opiatowego: silna zależność psychiczna i fizyczna. Często pierwsza dawka prowadzi do uzależnienia.
Dawniej heroina, obecnie kokaina i jej pochodne. Najsłabiej uzależniającym środkiem z tej grupy jest kodeina.
W Polsce najpopularniejsze jest wstrzykiwanie sobie wywaru z słomy makowej - kompotu.
Może być zanieczyszczony alkaloidami: chininą, lidokainą, laktozą, mannitolem lub skażony bakteriami (posocznice gronkowcowe, spowodowane pałeczką ropy błękitnej), wirusami lub grzybami (drożdżyce).
Ocenia się, iż uzależnionych jest ok. 30 tys. , ok. 10 % leczy się w placówkach lecznictwa dla uzależnionych. Corocznie ok. 100 zgonów. Mężczyźni 4-5 razy częściej od kobiet.
Powody śmierci: przedawkowanie, alkaloidy toksyczne w wywarze, niesterylny sprzęt (WZW, przewlekłe stany zapalne, zapalenie wsierdzia i nerek, zarażenie HIV).
Ostre zatrucie opiatami
Objawy: zwężenie źrenic, zamazana mowa, zaburzenia koncentracji uwagi, spowolnienie, apatia, senność, analgezja, nudności i wymioty, zaparcia stolca, świąd, zaczerwiniona, ciepła skóra, złudzenia, euforia lub apatia. Może być powikłane porażeniem ośrodka oddechowego, wstrząsem, śpiączką, obrzękiem płuc.
leczenie
Natychmiastowa hospitalizacja na OJOM-ie lub oddziale toksykologicznym. Konieczne bywa podawanie naloksonu 0,4mg prefer. i.v. wolno przez 2-3 min, lub s.c., i.m..
Zespół abstynencyjny z odstawienia opiatów
Ok. 12 h od przyjęcia ostatniej dawki, trwa ok. 10 dni.
Objawy: Wymioty, biegunka, rozszerzenie źrenic, katar, ziewanie, bezsenność, zawsze bóle mięśniowe.
leczenie
Nawodnienie, witaminy, anksjolityki bez diazepamu, chlorprotyksen 50-400 mg/d, tiapryd . Nie podawać fenotiazyny.
Skuteczne jest podawanie klonidyny, (Hemiton) 0,1-0,3 mg trzy razy dziennie przez 2 tyg. stopniowe schodzenie z dawki tłumi objawy abstynencyjne, należy jednak kontrolować ciśnienie krwi.
W wypadku pojawienia się zaburzeń świadomości, co jest sygnałem zagrożenia życia, należy rozważyć jednorazowe lub kilkukrotne podanie opiatów.
Pobyt na oddziale detoksykacyjnym powinien trwać ok. 3 tyg., potem pacjent powinien przejść leczenie rehabilitacyjno-readaptacyjne w ośrodkach psychiatrycznych lub MONAR-owskich. Pomyślnie zakończony okres rehabilitacji powinien zakończyć się podjęciem pracy lub nauki, nie wcześniej jednak niż po około roku pobytu w takim ośrodku. Skuteczność wynosi ok. 20 %.
W kilku ośrodkach w Polsce stosuje się program metadonowy. Metadon to opiat powodujący uzależnienie, przyjmowany drogą doustną. Podawanie go rozpoczyna się w czasie detoksykacji i kontynuuje się ambulatoryjnie, Zmniejsza to szkody zdrowotne oraz kryminalizację. Kuracja ta została wprowadzona w związku z rozpowszechnieniem HIV w populacji narkomanów. 20-50 mg/d, potem o 10-20 % dziennie obniżenie dawki.
Odrzucenie społeczne prowadzi do zatajania nosicielstwa, co jest problemem zwłaszcza przy konieczności interwencji lekarskiej lub stomatologicznej.
Narkosis - odrętwienie, oszołomienie.
Zależność typu opiatowego: silna zależność psychiczna i fizyczna. Często pierwsza dawka prowadzi do uzależnienia.
Dawniej heroina, obecnie kokaina i jej pochodne. Najsłabiej uzależniającym środkiem z tej grupy jest kodeina.
W Polsce najpopularniejsze jest wstrzykiwanie sobie wywaru z słomy makowej - kompotu.
Może być zanieczyszczony alkaloidami: chininą, lidokainą, laktozą, mannitolem lub skażony bakteriami (posocznice gronkowcowe, spowodowane pałeczką ropy błękitnej), wirusami lub grzybami (drożdżyce).
Ocenia się, iż uzależnionych jest ok. 30 tys. , ok. 10 % leczy się w placówkach lecznictwa dla uzależnionych. Corocznie ok. 100 zgonów. Mężczyźni 4-5 razy częściej od kobiet.
Powody śmierci: przedawkowanie, alkaloidy toksyczne w wywarze, niesterylny sprzęt (WZW, przewlekłe stany zapalne, zapalenie wsierdzia i nerek, zarażenie HIV).
Ostre zatrucie opiatami
Objawy: zwężenie źrenic, zamazana mowa, zaburzenia koncentracji uwagi, spowolnienie, apatia, senność, analgezja, nudności i wymioty, zaparcia stolca, świąd, zaczerwiniona, ciepła skóra, złudzenia, euforia lub apatia. Może być powikłane porażeniem ośrodka oddechowego, wstrząsem, śpiączką, obrzękiem płuc.
leczenie
Natychmiastowa hospitalizacja na OJOM-ie lub oddziale toksykologicznym. Konieczne bywa podawanie naloksonu 0,4mg prefer. i.v. wolno przez 2-3 min, lub s.c., i.m..
Zespół abstynencyjny z odstawienia opiatów
Ok. 12 h od przyjęcia ostatniej dawki, trwa ok. 10 dni.
Objawy: Wymioty, biegunka, rozszerzenie źrenic, katar, ziewanie, bezsenność, zawsze bóle mięśniowe.
leczenie
Nawodnienie, witaminy, anksjolityki bez diazepamu, chlorprotyksen 50-400 mg/d, tiapryd . Nie podawać fenotiazyny.
Skuteczne jest podawanie klonidyny, (Hemiton) 0,1-0,3 mg trzy razy dziennie przez 2 tyg. stopniowe schodzenie z dawki tłumi objawy abstynencyjne, należy jednak kontrolować ciśnienie krwi.
W wypadku pojawienia się zaburzeń świadomości, co jest sygnałem zagrożenia życia, należy rozważyć jednorazowe lub kilkukrotne podanie opiatów.
Pobyt na oddziale detoksykacyjnym powinien trwać ok. 3 tyg., potem pacjent powinien przejść leczenie rehabilitacyjno-readaptacyjne w ośrodkach psychiatrycznych lub MONAR-owskich. Pomyślnie zakończony okres rehabilitacji powinien zakończyć się podjęciem pracy lub nauki, nie wcześniej jednak niż po około roku pobytu w takim ośrodku. Skuteczność wynosi ok. 20 %.
W kilku ośrodkach w Polsce stosuje się program metadonowy. Metadon to opiat powodujący uzależnienie, przyjmowany drogą doustną. Podawanie go rozpoczyna się w czasie detoksykacji i kontynuuje się ambulatoryjnie, Zmniejsza to szkody zdrowotne oraz kryminalizację. Kuracja ta została wprowadzona w związku z rozpowszechnieniem HIV w populacji narkomanów. 20-50 mg/d, potem o 10-20 % dziennie obniżenie dawki.
Odrzucenie społeczne prowadzi do zatajania nosicielstwa, co jest problemem zwłaszcza przy konieczności interwencji lekarskiej lub stomatologicznej.
