Osoby z histerią często przejawiają cechy charakterystyczne dla innych zaburzeń osobowości, zwłaszcza „pogranicznej” i antysocjalnych, lecz mimo to istnieje pewna odmienność w przypadku zaburzeń związanych z histerią. Osoby te nie są świadome skutków, jakie ich zachowanie wywiera na innych. Mogą też wydawać się „zmiksowaną” kombinacją cech – w jednym momencie pruderyjność może zamienić się w coś zupełnie przeciwnego. Stąd częste są trudności w uzyskaniu pewności, że dobrze się taką osobowość rozumie. Histerycy, podobnie jak cierpiący na zaburzenia antysocjalne, wykazują tendencje do impulsywności, powierzchowności i manipulowania innymi.

Powody takiego zachowania są jednak całkiem inne. Osobowości histeryczne często przesadnie dbają o wygląd zewnętrzny, gdyż potrzebują zwracać na siebie uwagę, dramatyzują przy tym barwnie przedstawiając samych siebie. Histerycy często flirtują, zwodzą innych, z trudem zdając sobie sprawę z efektów swego zachowania i gdy znajdą się w potrzasku wówczas porzucają innych w poczuciu frustracji, przegranej i zakłopotania. W gruncie rzeczy takie zachowanie nie pozwala histerykom nawiązać satysfakcjonujących relacji i narzuca im alienację i samotność.

fot. ojoimages

Najczęstszą formą działania histeryków jest „kuszenie” - intuicyjnie używają swego ciała jako środka, dzięki któremu sygnalizują swe pragnienia miłości i czułości. Bardziej jednak zależy im na płytkich słowach aprobaty, aplauzie i poparciu. W rzeczywistości nie zależy im na bliskości z drugim człowiekiem. Fizyczna bliskość staje się dla nich substytutem bliskości emocjonalnej. Oczywista jest też próżność i narcyzm tych osób. To, czego im potrzeba to poświęcenia uwagi ze strony innych osób. Psychologowie twierdzą, ze osobowości histeryczne mogą być atrakcyjne dla osobowości obsesyjnych. Często wchodzą ze sobą w związki małżeńskie, dostarczając sobie nawzajem tego, czego im brakuje (oczywiście to niekoniecznie zapewnia dobry związek). W leczeniu histerii dużą rolę odgrywa psychoterapia, która posługuje się głównie sugestią słowną.

Pacjent często przekonywany jest o słuszności wykonywania pewnych ćwiczeń i zabiegów zalecanych indywidualnie zależnie od osobowości pacjenta i objawów choroby. Wszystko to ma na celu odzyskanie przez pacjenta zdolności do racjonalnego reagowania na sytuację. Niektórym chorym podaje się środki uspokajające, dla innych skuteczna jest hipnoza. Pacjent powinien również zrozumieć, że histerii sprzyjają egoizm i koncentrowanie się na sobie, może zatem pomóc zajęcie się innymi.