Schizofrenia najczęściej diagnozowana jest w trzeciej i czwartej dekadzie życia. U bardzo małego odsetka chorych - 4 proc. - objawy pojawiają się przed 15. rokiem życia. Niezależnie od wieku nie ma mowy o skutecznej terapii tej choroby bez przyjmowania leków. Dla rodziców to dodatkowy powód niepokoju, zwłaszcza że chodzi o wieloletnią farmakoterapię substancjami powszechnie budzącymi wiele obaw.
Schizofrenia o wczesnym początku – to nie wyrok
Choć to poważna choroba, schizofrenię o wczesnym początku można leczyć tak, że pacjent wyjdzie na prostą. I często tak się dzieje.
– Jedna trzecia pacjentów, prawidłowo leczona, wychodzi bez żadnych ubytków, może zakończyć leczenie – mówi prof. Janas-Kozik.
Przy czym nie chodzi tu o krótkotrwałą interwencję medyczną.
– Leczenie nie trwa przez kilka tygodni, nawet nie kilka miesięcy, ale lat. Jeśli nie ma nawrotów, jeśli był jeden, jedyny, dawkę terapeutyczną leku - odpowiednią dla każdego indywidualnego pacjenta - musimy utrzymać przez minimum dwa lata. Przez ten okres dwóch lat, po upływie pół roku bezwzględnego przyjmowania tej terapeutycznej dawki, można rozważyć jej zmniejszenie do takiej, która jest niższa, ale chroni pacjenta, pozwala mu funkcjonować i zabezpiecza go przed nawrotami – wyjaśnia lekarka.
W leczeniu schizofrenii chodzi przede wszystkim, aby pacjent nie doznawał dewastujących epizodów psychotycznych, które są bardzo szkodliwe dla rozwijającego się mózgu. A organ ten rozwija się aż do około 20. roku życia i jeśli wtedy dochodzi do patologii, rzutuje to na całe życie. Leczenie ma chronić zatem przed niszczącym wpływem choroby na młody mózg. Przy czym nie można poprzestać na samej farmakoterapii – konieczne są jeszcze oddziaływania psychoterapeutyczne i społeczne, dotyczące m.in. szkoły.
– Jeśli mimo stosowanego leczenia w okresie dwóch lat dochodzi do pogorszenia stanu, zwiększamy dawkę albo dokonujemy zmiany leku. Wtedy jednak przedłużamy leczenie do pięciu lat – tłumaczy psychiatra.
Dodaje, że kolejna 1/3 pacjentów, niestety, ma nawroty – i nie jeden epizod psychotyczny, a więcej. Jednak i takich pacjentów – jak zapewnia lekarka - można leczyć z dobrym efektem modyfikując terapię.
– Jest też około jednej trzeciej, a może jednej czwartej pacjentów, u których choroba, pomimo leczenia, postępuje i zostaje na całe życie – dodaje.
Zaznacza przy tym, że należy pamiętać, iż po pierwszym epizodzie psychotycznym postawiona na początku diagnoza schizofrenii o wczesnym początku na przestrzeni lat może się zmienić.
– Po raz pierwszy spotykamy się z bardzo młodym człowiekiem po pierwszym epizodzie. Nie wiadomo jeszcze, jak to się rozwinie, co za kilka lat z tego wyniknie – dodaje.
Leczenie schizofrenii o wczesnym początku
Jak już wcześniej wspomniano, w razie postawienia diagnozy tej choroby konieczne jest przyjmowanie leków antypsychotycznych. Konieczne jest też włącznie szerokich działań psychospołecznych. Farmakoterapia obejmuje leczenie ostrych faz choroby, a następnie tzw. leczenie podtrzymujące i zapobiegające nawrotom.
– Leków zarejestrowanych w psychiatrii dzieci i młodzieży mamy niewiele. Leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji mamy trzy dla populacji dziecięco-młodzieżowych – mówi prof. Janas-Kozik.
Z leków antypsychotycznych do stosowania w schizofrenii o wczesnym początku rejestrację do stosowania od 12. roku życia ma lewomepromazyna, od 13. roku życia zarejestrowane są lurazydon i haloperydol (ten ostatni w sytuacji, gdy nieskuteczne okazały się próby innego leczenia), od 15. roku życia – arypiprazol i paliperydon, od 16. – perazyna i klozapina. Ekspertka podkreśla, że to, jaki lek zaproponuje rodzicom i dziecku lekarz, zależy m.in. od stanu dziecka, dominujących objawów w przebiegu choroby, historii dotychczasowego leczenia. Niektóre leki są na przykład stosowane w razie tzw. objawów negatywnych (wycofanie, izolacja itp.), inne zalecane są w razie tzw. objawów pozytywnych (np. pobudzenie, drażliwość itp.).
Schizofrenia u dziecka, fot. panthermedia
Lekarka ubolewa jednak, że niektóre ze sprawdzonych, zarejestrowanych do stosowania u dzieci i młodzieży leków nie są refundowane. Tak jest z lurazydolem, który odznacza się bardzo wysokim profilem bezpieczeństwa – nie wykazuje działań niepożądanych w postaci zaburzeń metabolicznych, co często ma miejsce w przypadku innych leków.
Psychiatra zaznacza też, że lekarz może zalecić leki niezarejestrowane dla danej grupy wiekowej (tzw. off-label). Podkreśla jednak, że zawsze decyzje takie podejmowane są indywidualnie w oparciu o aktualną wiedzę medyczną i doświadczenie kliniczne. Za każdym razem na terapię muszą wyrazić zgodę rodzice, a w przypadku pacjentów, którzy ukończyli 16. rok życia – także i oni.
– Proszę pamiętać, że leczenie farmakologiczne to jeden z elementów terapii. Tu nie mniej ważne jest wsparcie całościowe pacjenta. Im więcej stworzymy mu elementów chroniących go w otoczeniu – przyjazne środowisko, możliwość realizacji, wzmacnianie jego mocnych stron, tym rokowanie jest lepsze – podkreśla prof. Janas-Kozik.
