Jak pomóc?

Zagrożenie 1

• Pojawia się pokusa ucieczki od trudnych emocji („udawanie, że ich nie ma”), uciekania od tematu.

 Co robić?

• Nie uciekaj w alkohol i narkotyki. Chwilowe znieczulenie nie uzdrawia a jedynie utrudnia powrót do równowagi.
• Nie mów „weź się w garść”.
• Wspieraj w cierpieniu.
• Wysłuchaj. Opowiedz.
• Pozwól sobie i bliskim na płacz, słabość i wspomnienia. Płacz jest naturalnym sposobem przeżywania trudnych emocji, ułatwia powrót do równowagi.1
• Daj poczucie bezpieczeństwa i wsparcia.  
• Rozmawiaj z innymi o tragicznych wspomnieniach.
• Nie powstrzymuj płaczu. Płacz jest naturalnym sposobem przeżywania trudnych emocji. Ułatwia powrót do równowagi.

Zagrożenie 2

• Charakterystyczna jest skłonność do izolowania się od innych ludzi.

Co robić?

• Poproś bliskich by byli przy Tobie w tym trudnym czasie.
• Skontaktuj się z funkcjonującymi w Twoim miejscu zamieszkania grupami wsparcia (informacji udzielą Ci Ośrodki Interwencji Kryzysowej oraz Poradnie Zdrowia Psychicznego).

Zagrożenie 3

• Możliwa jest utrata sensu życia, zwątpienie w wyższe wartości. 

Co robić?

• Rozmawiaj o tym, podziel się wątpliwościami z zaufanymi osobami (bliskimi, duchownymi.
• Pamiętaj, że istnieją instytucje i osoby specjalizujące się w pomocy (psycholodzy, psychoterapeuci, psychiatrzy).   

Skorzystaj z pomocy:

• Ośrodka Interwencji Kryzysowej
• Poradni Zdrowia Psychicznego
• psychoterapeuty
• poszukaj grupy wsparcia

Informację o pomocy można uzyskać w:

• Ośrodkach Interwencji Kryzysowej
• Oddziałach Narodowego Funduszu Zdrowia