ForumPsychiatryczne .pl Uzależnienia

Cześć wszystkim, jestem osobą, która sama ma za sobą pewne trudne przejścia, a teraz, jako studentka psychologii, próbuję również przyjrzeć im się od strony naukowej. W ramach mojej pracy magisterskiej prowadzę badanie na temat dobrostanu psychicznego osób, które doświadczyły traumatycznych bądź zmieniających życie wydarzeń (jak np. utrata ukochanej osoby, przewlekła choroba, trudności finansowe itp). Będzie mi bardzo miło, jeśli poświęcicie ok.15 minut na wypełnienie ankiety. Jedyne wymaganie to wiek co najmniej 18 lat 😊 https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfazw4-OaTszNDsNhsmsmFHOHI8u4vV6FFBRqXq13of9XZTyQ/viewform?usp=sf_link

Trudno określić czy twierdziłeś prawdę bez kontekstu, ale jedno jest pewne że masz problem z nerwami, dlatego tak wiele wpisów utworzyłeś

Umów się na kolejną rozmowę z psychiatrą i on Ci wszystko wyjaśni co masz robić dalej

Umówić go do psychoterapeuty który pomoże mu zrozumieć swój problem

Od zeszłego roku słyszałem w głowie mnóstwo głosów, wciąż słyszę ale nie w tak masywnej ilości jak jakiś czas temu. Więc można powiedzieć, że już mi lepiej, myślałem, że to schizofrenia ale problem jest bardziej skomplikowany, tak jakby inni byli tego świadomi ale nie do końca bo czasem to oni wypowiadają dziwne sentencje. Uważam, że najlepiej radzę sobie z tym sam, bo przerabiam to sobie w głowie, znam siebie najlepiej. Jestem zdziwiony, że dzieją mi się takie rzeczy, ponieważ jestem bardzo świadomy swoich poczynań i komunikuje się bez problemu gdy rozmawiam z innymi ludźmi, czasem wydaje mi się, że rozumieją mniej ode mnie. Jest to kontrast od 2017 roku, kiedy to było wręcz przeciwnie i to ja nie rozumiałem wielu rzeczy, które rozumieli inni dlatego czułem się gorszy. Tylko, że wtedy byłem zdrowy psychicznie, teraz nie wiem co się ze mną dzieje. Nie chcę abyście polecali mi do kogo mam się udać, nie chcę. Proszę raczej o analizę tego co napisałem w tym poście, interpretację osobistą i waszą opinię co na ten temat uważacie, może jakieś porady też wskazane. W 2017 roku prosiłem o ratunek, teraz chcę po prostu zrozumieć swoje problemy, czy uważacie moje zmiany za sukces czy raczej za porażkę, a może jedno i drugie? To oczywiście mój stan psychiczny, jeśli chodzi o kwestię spraw codziennych, nie jest dobrze, bywało różnie przez te 6 lat, ale w tej chwili jestem bezrobotny(choć się tym nie przejmuję w tej chwili), mam problemy z zapamiętywaniem ważnych spraw codziennych. Jestem prawiczkiem, nie uprawiam seksu nigdy, nigdy nie miałem dziewczyny. Chłopaki mnie nie interesują w ten sposób. W 2017 nie wspomniałem o tym bo mi nie zależało, poprostu pogodziłem się z tym i nie próbowałem już nic z tym zrobić, miałem masę innych problemów na głowie tak jak i teraz. Ale teraz już się tym przejmuję lata lecą, a ja dalej sam, choć uważam, że mam minimalne szanse, niemal zerowe więc nie ustanawiam tego jako priorytetu w swoim życiu. Dziękuje za wyrozumiałość i mam nadzieję na liczne odpowiedzi :) Postaram się odpowiadać konkretnie i wyrozumiale na wszystkie odpowiedzi. Przepraszam za jedno, w 2017 zmieniłem wiek o kilka lat, oszukałem innych po to, aby uniknąć tego, że ktoś mógłby mnie rozpoznać. Dzięki :D

wydaje mi się że prędzej osoby chore na schizofrenię dostaną rentę niż my-z lękami. Nie wiem na co ty chorujesz

wiem, gdzie można poznać proszę odpisać na maila [email protected]

Było tak kiedyś, że mój brat wyłączał mnie światło na klatce schodowej, wykręcając żarówkę, a dziecko z rodziny zastępczej wyłączało prąd na górze, jak szedł na praktyki, a matka daje mnie codziennie leki na schizofrenie, pod groźbą, że jak tego nie będę tego robił, to wezwie na mnie pogotowie, wiem coś o tym, bo to dziecko groziło mnie szpitalem.