ForumPsychiatryczne .pl Uzależnienia

Cześć! Oczywiście masz prawo do stałej renty socjalnej. Ważne abyś udowodnił , że twoja choroba rozpoczęła się przed 16 rokiem życia. Powinieneś pobrać od leczących cię od dzieciństwa lekarzy dokumentację medyczną- to bardzo ważne - bo trzeba udowodnić lekarzowi orzecznikowi, że chorujesz od dawna. Z tymi dokumentami trzeba zgłosić się do lekarza psychiatry, który wystawi ci zaświadczenie o stanie zdrowia do ZUS. Jeśli masz fobię przed kontaktami z pracownikami służby zdrowia poproś rodziców aby zapewnili ci opiekę i towarzyszyli ci w wizytach u lekarzy i u orzecznika ZUS. Jeśli nigdy nie pracowałeś to możesz uzyskać rentę socjalną/ nie są to duże pieniądze, ale będą szczególnie potrzebne gdy rodzice nie będą mogli cię już utrzymywać i opiekować się tobą.Nic nie piszesz o przyjmowanych lekach- skontaktuj się z psychiatrą i psychologiem, bo terapia na pewno zmniejszy twoje cierpienie psychiczne. Po dokumenty do wypełnienia przez lekarza i Ciebie należy zgłosić się do punktu informacyjnego ZUS . Trzeba to załatwić abyś miał środki do życia- i tak za długo zwlekasz ze staraniem się o rentę.

Starogard Gdański Oddział leczenia zaburzeń nerwicowych i osobowości Blok nr VI

Joanna

Co powinnam zrobić w tej sytuacji? Jak radzić sobie z tym, że nie mam znajomych w rodzinnym mieście, partnera? Otóż, zrobiłam magistra z biologii miesiąc temu. Jestem w trakcie szukania pracy, ewentualnie stażu. Jak studiowałam w Łodzi to miałam do kogo się odezwać, na dodatkowym przedmiocie poznałam koleżankę, z ķtórą wychodziłam do parku, kawiarni, a zimą byłyśmy w Krakowie, w akademiku wychodziłam do koleżanki z 1 piętra. Ale jak wróciłam do rodziców to mam kontakt internetowy z tą koleżanką i kolegami z akademika, nie mam się do kogo odezwać, nie mam znajomych tutaj(byłam gnębiona w gimnazjum), mam poczucie samotności. Ale poświęcam czas na słuchanie muzyki, bieganie, street workout, czytanie książek, jazdę rowerem. Niekiedy mam wrażenie, że coś mnie omija. Ani razu nie byłam na sylwestrze, domówce. Myślę sobie czy to powód do wstydu. Niekiedy myślę sobie dlaczego nie mam partnera. Co robić, aby go mieć? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Nie chodzi mi, aby szukać na siłę, ale oczekuje aby był w podobnym wieku do mnie(mam 24 lata). Na studiach dominowały dziewczyny, dziewczyny z akademika raczej też mają same dziewczyny w towarzystwie czy na swoich kierunkach przeważnie dziewczyny. Raczej młodsze roczniki chłopaków były w akademiku. Interesuje mnie ktoś w moim wieku czy starszy do 8 lat. Nie interesuje się starszymi o 10-15 lat, młodszymi(nawet rok czy o parę lat). Oczekuję, aby to był człowiek wrażliwy, godzien zaufania, stronił od używek, bójek, podejrzanego towarzystwa, nie spieszył się do współżycia. Sama unikam używek, dużo ludzi mnie chwali, że jestem wrażliwa, wyrozumiała, konkretna, że wyznaczam cel i do niego dążę, że można mi zaufać i nikomu nie rozpowiem. Tylko czy dzisiaj takiego kogoś ze świecą szukać? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Raczej przez internet? Zainteresowania moje oprócz biegania, jazdy rowerem, czytania książek, słuchania muzyki, oglądania filmów, street workout to podróże(w zeszłym roku byłam w Chorwacji z fakultetem do Bośni i Hercegowiny, także 2 kraje odwiedziłam, w Polsce też sporo miejsca widziałam). Wygląd co prawda przemija, ale jedyne, czego nie chce to(bez obrazy) łysiny(u młodego chłopaka), nadwagi, reszta rzeczy w wyglądzie typu kolor włosów, kolor oczu, wzrost obojętna dla mnie. Chłopięcą urodę preferuje. Czy to, że nie mam znajomych w rodzinnych stronach, a bardziej miałam w mieście w którym studiowałam to może mieć wpływ na to czy kogoś poznam?

Witam.Występuje u mnie następujący problem.Mam tak,iż cały czas czuję obecność jakichś istot wokół mnie,które nawet na chwilę nie odstępują mi kroku.Czasami bardziej,czasami mniej,a czasami prawie w ogóle.W codzienności wygląda to tak,iż często czuję dotyk w wielu miejscach ciała.W 80-90% czasu występowania,nie przeszkadzający mi.Najgorzej jest,gdy np.kładę się do łóżka w nocy.Wtedy leżąc,potrafię ten dotyk czuć również w miejscach intymnych,tak jak by mnie ktoś molestował,bądź bym był w kontakcie seksualnym o szerokim spektrum,z jakąś kobietą.Czy mógłby mnie ktoś nakierować,do kogo z takim problemem powinienem się udać i kto mógłby mi pomóc?

zbyt duze tempo zycia. wszedzie musimy sie spieszyc, wszedzie byc na czas.

Czy ktoś z Was miał do czynienia z Oddziałem Leczenia Zaburzeń Osobowości i Nerwic w Szpitalu Babińskiego w Krakowie? Jeśli tak, to czy może podzielić się wrażeniami i powiedzieć czy pobyt tam coś pomógł?

Witam czy komuś kiedyś udało się wydobyć dokumentację medyczną od tego lekarza?